Proteinaza K, proteaza serynowa o szerokim spektrum działania, jest powszechnie stosowana w biologii molekularnej do izolacji kwasów nukleinowych. Została odkryta w 1974 roku i wyodrębniona z grzyba Tritirachium album. Nazwa „Proteinaza K” pochodzi od zdolności enzymu do trawienia włosów lub keratyny. Aktywowany przez wapń, enzym trawi białka preferencyjnie przylegające do grupy karboksylowej aminokwasów alifatycznych i aromatycznych. Chociaż wapń nie jest niezbędny do utrzymania aktywności enzymu, to przyczynia się do jego stabilności. Po usunięciu jonów wapnia, stabilność enzymu ulega zmniejszeniu, a aktywność proteolityczna zostaje częściowo utracona. Proteinaza K posiada dwa miejsca wiążące dla Ca2+, które znajdują się w pobliżu centrum aktywnego, ale nie są bezpośrednio zaangażowane w mechanizm katalityczny. Enzym jest stabilny w szerokim zakresie pH od 7,5 do 12, z optimum pH przy 8,0. Enzym jest aktywny w temperaturze 37°C, a jego aktywność wzrasta wraz z temperaturą do 60°C. Białka zostaną całkowicie strawione, jeśli czas inkubacji zostanie wydłużony i jeśli stężenie proteazy będzie bardzo wysokie. Dlatego ważne jest, aby znaleźć optymalny czas inkubacji, który jest specyficzny dla każdego rodzaju próbki.