Zmodyfikowane przeciwciała histonowe

Epigenetyka to nauka o dziedzicznych zmianach fenotypu w ekspresji genów, które modyfikują DNA, RNA i białka, ale nie obejmują zmian sekwencji nukleotydów. Modyfikacje potranslacyjne (PTMs) są najważniejszą metodą badania epigenetyki, która odnosi się do białek. PTMs są znakami, które zapewniają szeroki mechanizm regulacyjny dla komórek, aby zasygnalizować, które geny wyłączyć i włączyć. Wiele typów i rodzin białek podlega PTM, ale jedną z najbardziej dekorowanych jest rodzina białek histonowych.

Histony pakują genomowe DNA w nukleosomy, co pozwala na umieszczenie około 2 metrów DNA w jądrze komórki. Nukleosom zawiera dwie podjednostki, z których każda składa się z histonów H2A, H2B, H3 i H4. Dodatkowo w nukleosomie znajduje się histon H1, potocznie nazywany histonem węzłowym. Najbardziej rozpowszechnione PTM występujące na histonach odgrywają kluczową rolę w ekspresji genów, w tym metylacja, acetylacja, fosforylacja i ubikwitynacja. Markery te służą jako sygnały do otwierania i ściskania chromatyny, a także jako czynniki rekrutacyjne promujące i antagonizujące transkrypcję. Modyfikacje histonów na poniższym obrazie mogą regulować ekspresję genów, co z kolei wpływa na funkcję chromosomów.