Koniugaty faloidyny

Faloidyna jest dwucyklicznym heptapeptydem wyizolowanym z trującego grzyba Amanita phalloides. Posiada ona wysokie powinowactwo wiązania do rowków pomiędzy podjednostkami F-aktyny w stosunku do monomerycznej G-aktyny. W porównaniu z przeciwciałami aktynowymi, niespecyficzne wiązanie faloidyny jest znikome, co zapewnia minimalne tło i wysoki kontrast podczas obrazowania komórek. Po związaniu z F-aktyną, faloidyna przesuwa równowagę monomerów i filamentów w kierunku pozycji filamentów i hamuje hydrolizę ATP. Interakcja stabilizuje filamenty aktyny poprzez zapobieganie dysocjacji podjednostek i promuje polimeryzację aktyny poprzez obniżenie stężenia krytycznego.

Po sprzężeniu z barwnikami fluorescencyjnymi, faloidyna może być stosowana w stężeniach nanomolarnych do znakowania i wizualizacji filamentów aktyny w utrwalonych i permeabilizowanych komórkach, hodowlach komórkowych i eksperymentach bezkomórkowych, jak również w utrwalonych formaldehydem i permeabilizowanych wycinkach tkanek. Koniugaty faloidyny wykazują podobne powinowactwo do wszystkich typów i rozmiarów filamentów aktynowych, wiążąc się w stosunku stechiometrycznym 1:1 (faloidyna : aktyna) zarówno w komórkach mięśniowych, jak i niemięśniowych. W porównaniu z przeciwciałami, pochodne faloidyny są małe (< 2 kDa), a filamenty związane z faloidyną nie zaburzają funkcjonalnych właściwości filamentów. Mały rozmiar pozwala również na gęstsze znakowanie F-aktyny, tworząc bardziej szczegółowe plamy podczas obrazowania w wyższych rozdzielczościach. Dodatkowo, ponieważ aktyna jest ewolucyjnie konserwowana, właściwości wiążące pochodnych faloidyny mogą być wykorzystane w barwieniu szerokiej gamy komórek zwierzęcych i roślinnych.