Przeciwciała pierwszorzędowe
Przeciwciała, znane również jako immunoglobuliny (Ig), są dużymi białkami w kształcie litery Y, produkowanymi i używanymi przez układ odpornościowy do identyfikacji specyficznych biomolekuł, zwanych antygenami. Rozpoznanie między przeciwciałem a antygenem jest zwykle opisywane jako mechanizm „zamek-klucz”: paratop (analogiczny do zamka) na każdym końcu „Y” przeciwciała precyzyjnie wiąże się z jednym określonym epitopem (analogicznym do klucza). Stopień, w jakim miejsce wiązania przeciwciała będzie oddziaływać z antygenem, nazywany jest jego powinowactwem.
W testach biologicznych przeciwciała są tradycyjnie dzielone na dwie klasy, pierwotne i wtórne, w zależności od tego, czy bezpośrednio wiążą się z antygenami, czy nie. Przeciwciała pierwszorzędowe wiążą się bezpośrednio z interesującą nas biomolekułą. Mogą być monoklonalne, skierowane na konkretny antygen, lub poliklonalne, skierowane na kilka antygenów. Przeciwciała drugorzędowe, z drugiej strony, wiążą się z innym przeciwciałem (pierwszorzędowym), które jest związane z celem lub antygenem.
Przeciwciała pierwotne mogą być bardzo przydatne do wykrywania biomarkerów chorób takich jak rak, cukrzyca, choroba Parkinsona i Alzheimera. Z pomocą przeciwciał drugorzędowych, które są zwykle sprzężone z fluoroforem lub enzymem reporterowym, przeciwciała pierwszorzędowe mogą być używane do ilościowego oznaczania celu. Szerokie zastosowania przeciwciał pierwotnych i wtórnych znaleziono w Western blotting, cytometrii przepływowej i ELISA.
Przeciwciała stały się wszechstronnym i nieocenionym narzędziem badawczym w różnych dziedzinach nauki, od badań nad rakiem do neurobiologii i szlaków sygnalizacji komórkowej. W AAT Bioquest, powinowactwo i czystość są głównymi punktami naszego rozwoju przeciwciał, produkując odczynniki przeciwciał w różnych formatach, które mają optymalną jakość, specyficzność docelową i elastyczność.