Ładowanie zawartość koszyka...
Enzyme-Linked Immunosorbent Assay (ELISA)
Czyli Metoda immunosorbcji skoniugowanych enzymów (ELISA) (ang. enzyme-linked immunosorbent assay) to test immunologiczny oparty na płytkach, stosowany do wykrywania i ilościowego oznaczania biomolekuł, takich jak przeciwciała, białka, hormony lub peptydy, a także do charakteryzowania interakcji białko-białko i białko-kwas nukleinowy. W metodzie ELISA, cel zainteresowania, zwykle antygen, jest unieruchomiony na powierzchni stałej, a następnie sondowany za pomocą przeciwciała sprzężonego z enzymem, takim jak peroksydaza chrzanowa (HRP) lub fosfataza alkaliczna (AP). Kwantyfikacja jest osiągana poprzez inkubację z substratem, który jest katalizowany przez enzym, dając w efekcie mierzalny produkt uboczny.
Testy ELISA są tradycyjnie przeprowadzane w 96-dołkowych polistyrenowych płytkach mikrotitracyjnych. Płytki te są zaprojektowane tak, aby pasywnie wiązać i unieruchamiać antygeny, zazwyczaj poprzez bezpośrednią adsorpcję na powierzchni płytki mikrotitracyjnej lub pośrednio poprzez wstępnie pokryte przeciwciała „wychwytujące”. Po unieruchomieniu, przeciwciała pierwotne są wprowadzane do próbki, tworząc kompleks immunologiczny z antygenami. Przeciwciała pierwszorzędowe mogą być albo kowalencyjnie znakowane enzymem, takim jak HRP, albo mogą być pośrednio wykrywane przy użyciu przeciwciał drugorzędowych znakowanych enzymem lub koniugatów streptawidyny, jeśli przeciwciało pierwszorzędowe jest znakowane biotyną. Wykrywanie jest osiągane poprzez ocenę aktywności sprzężonego enzymu poprzez inkubację z odpowiednim substratem, który wytwarza mierzalny produkt uboczny. Substraty różnią się czułością i kompatybilnością z urządzeniami do obrazowania, dlatego należy je dokładnie rozważyć przy projektowaniu testu ELISA.
