Cytotoksyczność komórkowa

Oznaczenia cytotoksyczności są szeroko stosowane do badania cytotoksyczności w bibliotekach związków, co może być osiągnięte poprzez wykrywanie różnych markerów integralności błony, apoptozy i żywotności komórek.

Ocena integralności błony komórkowej jest jednym z najbardziej powszechnych sposobów pomiaru żywotności komórek i efektów cytotoksycznych. Żywotne barwniki, takie jak błękit trypanu lub jodek propidium, są normalnie wykluczane z wnętrza zdrowych komórek. Jednakże, jeśli błona komórkowa jest uszkodzona, mogą one swobodnie przekraczać błonę i zabarwiać składniki wewnątrzkomórkowe. Alternatywnie, integralność błony może być oceniana poprzez pomiar wycieku związków z cytoplazmy do otaczającego medium hodowlanego. Uwalnianie dehydrogenazy mleczanowej (LDH) jest powszechnie monitorowane w celu pomiaru zdarzeń cytotoksycznych przy użyciu enzymatycznego testu LDH. Ponadto, żywotność komórek może być oceniana poprzez pomiar biochemicznych markerów apoptozy, takich jak kaspaza-3, dzięki czemu można uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat mechanizmu śmierci komórek.

Cytotoksyczność może być również mierzona poprzez monitorowanie aktywności enzymatycznej lub zawartości specyficznych substancji komórkowych w żywych komórkach. Barwniki redoks są powszechnie wykorzystywane do wskazywania potencjału redoks komórek zdolnych do życia. Na przykład, żywe komórki mogą zredukować odczynnik MTS do kolorowego formazanu, a niefluorescencyjna rezazuryna może zostać zredukowana do fluorescencyjnej rezarufiny. Poza wykorzystaniem barwników do monitorowania żywotności komórek, zawartość szczególnej substancji komórkowej, takiej jak ATP, może być również wykorzystana jako marker żywotności. Takie analizy oparte na ATP obejmują analizy bioluminescencyjne, w których ATP jest odczynnikiem ograniczającym dla reakcji lucyferazy.