Barwniki według grup funkcyjnych

Barwniki fluorescencyjne są szeroko stosowane do detekcji biologicznej. Zwykle składają się one z dwóch cząsteczek, tj. fluoroforu jako znacznika oraz grupy funkcyjnej służącej do sprzęgania lub wiązania z celem biologicznym. W przypadku fluorescencyjnych barwników znakujących, większość z nich jest ukierunkowana na grupę aminową lub tiolową.

Fluorofory aminowo-reaktywne

Aminoreaktywne sondy fluorescencyjne są szeroko stosowane do modyfikacji peptydów, białek, oligonukleotydów, kwasów nukleinowych, ligandów i innych biomolekuł. Barwniki aminoreaktywne są najczęściej używane do przygotowania biokoniugatów do immunochemii, hybrydyzacji fluorescencyjnej in situ (FISH), śledzenia komórek, znakowania receptorów i cytochemii analogów fluorescencyjnych. W tych zastosowaniach, stabilność wiązania chemicznego pomiędzy barwnikiem aminowym a biomolekułą jest szczególnie ważna, ponieważ koniugaty fluorescencyjne są często poddawane rygorystycznym etapom inkubacji, hybrydyzacji i płukania. Wiele fluorescencyjnych barwników aminoreaktywnych zostało opracowanych w celu znakowania różnych biomolekuł, a powstałe w ten sposób koniugaty są szeroko stosowane w aplikacjach biologicznych. Trzy główne klasy aminoreaktywnych odczynników fluorescencyjnych są obecnie używane do znakowania biopolimerów: estry sukcynimidylowe (SE), izotiocyjaniany i chlorki sulfonylowe.

Fluorofory tiolo-reaktywne

Ponieważ wolne grupy tiolowe (SH), zwane również grupami merkapto, nie są obecne tak obficie jak grupy aminowe w większości biopolimerów, takich jak białka i kwasy nukleinowe, odczynniki reagujące z tiolami często umożliwiają selektywną modyfikację białka w określonym miejscu. Dlatego barwniki tiol-reaktywne są często wykorzystywane do przygotowania peptydów fluorescencyjnych, białek i oligonukleotydów do badania struktur biologicznych, funkcji i interakcji. Barwniki tiol-reaktywne zostały wykorzystane do opracowania sond do analizy topografii białek w błonach biologicznych, określania odległości w obrębie białek lub pomiędzy białkami oraz monitorowania zmian konformacji białek przy użyciu sond wrażliwych na środowisko. W literaturze opisano wiele rodzajów barwników reagujących z tiolami, w tym jodoacetamidy, disulfidy, maleimidy, winylosulfony oraz różne arylowe halogenki i sulfoniany o niskiej elektroujemności. Jodoacetamidy i maleimidy są zdecydowanie najbardziej popularnymi tiol-reaktywnymi cząsteczkami.

Inni dostawcy:

1